Diana is verliefd
Diana is verliefd
Hé Mopseflops…
Mopseflops? Alweer een ander troetelnaampje?
Dat houdt het leuk. Ga je mee naar België? Daar woont een meisje dat tot over haar óren verliefd is.
Dat wordt een gezellig bezoekje.
Verliefd zijn is niet altijd even leuk. Je kunt je dan erg belabberd voelen.
Hoezo? Mensen worden toch juist vrólijk van verliefdheid?
Sommigen voelen inderdaad vlinders in hun buik, maar soms kunnen ze er ook een knoop van in hun buik krijgen.
Heeft Diana een knoop in d’r buik?
Ja, een fikse knoop.
Op naar onze zuiderburen dan.
---
Ach, zie eens, Mono. Ze ligt te huilen in haar slaap.
Ik zal haar wat licht geven.
Diana, kom eens kijken naar dit prachtige witte sprookjespaard.
Awèl zùlle, waar komde gullie vandaan?
Ik kom uit Nederland en heet Evi.
En dat sprookjespaard, komt ie uit de lucht vallen soms?
Zoiets ja.
Hij is wel mooi zeg. Hij zou mooi passen bij Antoine, mijn prins.
Ach wat leuk, ken jij een prins?
Geen echte natuurlijk, maar voor mij is hij wel mijn prins op het witte paard.
Hoe oud ben je, Diana?
Bijna twaalf. Nou ja, elf en een half.
Wat vind je zo leuk aan Antoine?
Hij is zóóó knap! Hij heeft blonde krulletjes, net als een engeltje. Hij heeft een schattig wipneusje en hij lacht zó lief… Ik smélt als ik hem zie.
Spelen jullie vaak met elkaar?
Alleen op school, want ik durf mama en papa nog niet te zeggen dat ik verliefd ben.
Mono ving met zijn hoornantenne op dat je soms een soort knoop in je buik voelt, omdat je zo verliefd bent. Klopt dat?
Dat heeft Mono dan goed opgevangen. Ik ben zó verliefd dat het soms écht pijn doet. Ik ben dan bang dat ik hem kwijtraak en zonder hem verder moet leven, maar dat kán ik juist niet. Nóóit meer kan ik zonder hem!
Het zou leuker zijn om vlinders in je buik te voelen.
Ja, dat wil ik wel, maar ik weet niet hóe!
Weet je eigenlijk wat ‘verliefd zijn’ is?
Dat je elkaar héél lief vindt, denk ik.
Je vindt elkaar inderdaad de allerliefste van de héle wereld, maar waarom juist hij? Er zijn nog wel duizend andere jongens in jouw stad.
Tja, ik weet het eigenlijk niet.
Het schijnt dat je verliefd wordt op je spiegelbeeld.
Hè? Hij lijkt toch niet op mij. Ik ben een méisje!
Ik bedoel niet je spiegelbeeld van je uiterlijk, maar van je innerlijk.
Dat snap ik niet hoor.
Zal ik het uitleggen?
Gráág!
Stel dat jij heel graag zou sporten, dan zul je een jongen treffen die misschien ook sportief is en dat vind jij dan leuk aan hem.
Ja.
Meestal ga je op zoek naar iemand die het meest op jouw binnenste lijkt, die dezelfde interesses heeft en dezelfde mening deelt.
Oké, logisch.
Stel dat jij in het geheim van binnen héél erg jaloers bent, dan zul je een jongen treffen die dat waarschijnlijk ook is. Na een poosje begint het je op te vallen dat hij jaloers is en je gaat je er flink aan ergeren.
Jaloers zijn is toch ook stom?!
Je vindt het alleen stom omdat je die eigenschap herkent in jezelf. Als je zelf niet jaloers zou zijn, zou het niets eens opvallen bij een ander, je zou het niet kunnen herkennen. Eigenlijk wil je helemaal niet weten dat je zelf jaloerse trekjes hebt, daarom stop je het weg, heel diep in je binnenste.
Omdat je er niet aan wil denken?
Lekker veilig toch.
Raar hoor.
Het is niet zo raar als je denkt. Als je je ergert aan iets, kun je erachter komen wat er in jou zélf verscholen zit.
Als ik me erger, betekent het dus dat ik goed moet kijken hoe ik zelf ben.
Ja! Het wil niet altijd zeggen dat jij precies hetzelfde als die ander doet, maar als iets je beroert, wil dat zeggen dat je er nog niet mee klaar bent. Je krijgt hierdoor de kans om dit stukje in jezelf te veranderen.
Ik geloof dat het wat duidelijker begint te worden.
Weet je, Diana, ergens diep in mijn hart voel ik dat je nog niet goed begrijpt wat échte liefde is.
Hoe zou ik dat kunnen weten, ik ben nog maar zo jong.
Weet jij het wél dan? Jij bent toch ongeveer net zo jong als ik.
Tja, je hebt gelijk. Ik wéét het niet uit ervaring, maar wat ik rondom me heen zie, lijkt mij in ieder geval geen echte liefde. Is echte liefde niet hetzelfde als verliefd zijn?
Denk het niet. Als je verliefd bent, zie je alleen alle leuke dingen van elkaar. Zo van: ‘O, hij geeft me cadeautjes, tralala’. Of:’ Wat geweldig; hij houdt mijn hand vast’. Of: ‘Hahaha, hij maakt me aan het lachen’.
Hihihi, dat doet Antoine écht allemaal.
Na een poosje verliefd te zijn, ga je ook ándere dingen zien. Meer de negatieve dingen, dingen die jij niét zo leuk vindt.
Weet je, Antoine peutert vaak in zijn neus en hij laat wel eens een windje. Ook komt hij vaak te laat als we wat afspreken.
Hoe vind je dat?
Dat vind ik helemaal niet leuk. Ik word dan een beetje boos en ik zeg dan dat hij dat moet veranderen, anders maak ik het uit.
Dat is nu preciés wat ik bedoel. Bijna iedereen wil dat de ander verandert. Hij of zij moet worden, zoals de ánder het bedacht heeft. Dít mag wel, en dát mag niet, anders krijg je ruzie.
Tja, da’s juist.
Is elkaar willen veranderen échte liefde?
Oeps, als je het zó zegt, zal het wel niet zo zijn.
Juist! Bij echte liefde mag die ander helemaal zijn wie hij of zij is.
Dus je accepteert ook zijn geneuspeuter en te laat komen?
Precies. Want te laat komen is niet écht fout, alleen jij vindt het fout omdat jij geleerd hebt dat je altijd op tijd moet komen.
Klopt, en ik heb ook geleerd dat neuspeuteren vies is.
In Japan bijvoorbeeld is het vies om je neus in gezelschap te snuiten, terwijl dat hier heel normaal is.
Wist ik niet.
In Japan mag je ook niet je mond met een servet afpoetsen, alleen je vingers.
Da’s vreemd! Ik heb geleerd om júist mijn mond schoon te maken, vóórdat ik drink, anders wordt het glas zo vies.
Zie je, er zijn zóveel dingen die we gewoon hebben aangeleerd.
Ach heden, daar sta ik eigenlijk nooit zo bij stil.
Probeer in ieder geval maar om Antoine helemáál goed te vinden, en niet alleen de dingen die voor jou leuk of goed zijn.
Dat lijkt me wel belangrijk, ook voor later.
Weet je wat hierbij zo fijn is? Alles wat je doet, krijg je op één of andere manier terug. Dus als jij een ander helemaal accepteert, word jij óók helemaal geaccepteerd.
Ik hoef dus helemaal niet perfect te zijn.
Nee, dat kan helemaal niet… Niemand is perfect.
Gelukkig! Perfect zijn lijkt me een héél karwei.
Niet nodig, Diana. Blijf maar lekker fouten maken, zoveel als je maar nodig hebt.
Zullen we gaan, Mono? Ik geloof dat ik hier klaar ben.
Gaan jullie nú al?
Tja, morgen is het weer vroeg dag, voor jou ook. Vloei maar terug in je lijf, doei Diana.
Doei, slaap zacht.
---
Ik zelf ben nog nooit verliefd geweest, zoals Diana. Misschien maak ik dan wel dezelfde denk- en voelkronkels als Diana. Voor mij hoeft het allemaal nog niet zo nodig. Het komt vanzelf als ik wat ouder ben… of misschien blijf ik gewoon lekker alleen. Hè, wat zeg ik nóu weer? Alleen? Op deze wereld, met zeven miljard inwoners, ben je nóóit alleen.