Zenuwachtig

Zenuwachtig

Hai Bram.

       Hoi Evi.

Brrr, vandaag hebben we proefwerk aardrijkskunde. Ik kan er helemaal niets van. Ik heb wel goed opgelet tijdens de les en ik heb ook genoeg geoefend thuis, maar ik weet zeker dat ik een onvoldoende haal. 

Ach, dat denk jij altijd en toch haal jij altijd goede punten. Als er iemand niet zenuwachtig hoeft te zijn, dan ben jij het wel!

Nou zeg, ik weet niet eens waar Letland ligt en ik kan maar niet onthouden waar Macedonië en Moldavië liggen.

        Dan kijk je zo meteen nog even in je atlas, simpel toch?

Ben jij nooit zenuwachtig voor een proefwerk, Bram?

Ach, een ieniemienie beetje. Ik moet meestal van te voren wel erg plassen, dat wel.

Aha, zie je wel, als je moet plassen, ben je tóch zenuwachtig.

 Ik zeg nooit tegen mezelf dat ik iets niet kan, want dan lukt het  helemaal niet. 

Hoezo?

Als je positief denkt, lukt het en als je negatief denkt, lukt het niet. Zo simpel als wat.

Voor jou misschien wel, maar ik vind dat wel lastig.

 Zou het kunnen dat je een beetje last hebt van                    faalangst?

Uh, bedoel je dat ik bang ben dat iets niet lukt?

Ja, precies, Evi.

Daar zeg je me wat… dat zou best eens kunnen. Als dat waar zou zijn, hoe kom ik daar eigenlijk aan? Misschien wil je alles perfect doen en ben je bang dat je niet  alles goed kunt. En dan word je zenuwachtig.

   Ik voel nu dat dát best eens waar zou kunnen zijn. 

Tja, ik ben een perfectionist. 

Oeps, dan zal ik daar eens aan gaan werken, in plaats van         me druk te maken over een proefwerk. 

Raar dat ik alles goed wil doen. Van wie moet ik dat eigenlijk? 

    Alleen van mezelf, geloof ik. 

Nou, dat betekent dat ik dat gevoel van faalangst ook zelf kan veranderen en dan hoef ik niet meer zenuwachtig te zijn. 

    Ik ga nu gewoon tegen mezelf zeggen dat ik gerust           fouten mag maken. Inderdaad simpel. 

Dankjewel Bram!