Asim voelt zich eenzaam
Asim voelt zich eenzaam
Wat lig je te woelen, m’n marmotje.
Waah, effe gapen hoor.
Slaap maar lekker verder, Evi. Ik heb alleen je lichtlijf nodig om mee naar Mauritanië te gaan.
O ja, da’s waar, anders zou ik veel te zwaar zijn om op jouw lichtlichaam te zitten. Wie heeft er hulp nodig?
Asim. Hij voelt zich erg eenzaam.
Heeft hij geen vrienden of zo?
Daarover kon ik niets voelen. Ik ving alleen zijn eenzaamheid op.
Oké, dan zullen we eens zien wat er achter zit.
----
Wat een mooi gezicht heeft hij, hè Mono.
Als zijn lichtlichaam zo meteen wakker wordt, kijk dan maar eens goed naar zijn ogen.
Meestal kan ik in de ogen het geheime gevoel aflezen. Is dat wat je bedoelt?
Ja. Ik zal hem met mijn hoorn wakker maken.
----
Ajajaj! Wat ben jij voor iets raars? Zoiets heb ik nog nóóit gezien!
Mono is een eenhoorn, Asim. Wil je eens voelen hoe zacht hij is?
Nee dank je, ik heb geen zin in een hoorn tussen mijn ribben.
Je hoeft niet bang te zijn, hij is de allerliefste eenhoorn die ik ken.
En wie mag jij dan wel niet zijn?
Ik ben Evi.
Jij ziet er zo anders uit dan ik, zo wit. En zo’n kleur haar heb ik ook nog nooit gezien. En wat zijn die vlekjes op je neus?
Sproetjes, hihi, een soort zonnevlekjes. Ik kom uit Nederland, daar hebben de meeste mensen een blanke huid.
Kom jij met me spelen, soms?
Dat is eigenlijk niet de reden waarom ik hier ben, maar we kunnen straks wel even samen spelen, als je dat wilt. Heb je geen vriendjes met wie je kunt spelen?
Uh, nee, niet echt.
Wel broertjes en zusjes?
Ja, dat wel. Maar weet je, Evi, ik voel me zó eenzaam.
Hoe zou dat komen, denk je?
Kweeniet. Er wonen hier zóveel mensen en tóch voel ik me helemaal alleen.
Voel je je anders dan anderen?
Nu je het zegt… ja, ik geloof het wel.
In wat voor opzicht voel je jezelf anders?
Ik dénk anders.
Hoe bedoel je?
Ik kan er niet zo goed tegen als iemand een kind slaat, moppert, scheldt of pest. Het lijkt wel of ik het enige kind in Mauritanië ben dat niet tegen onrechtvaardigheid kan.
Wat voel je dan, Asim?
Ik voel me dan zó verdrietig, Evi. Het liefst zou ik alle kinderen beschermen tegen alle boosheid in de wereld.
Ach Asim, ik voel wat je bedoelt. Ik vind het nét zo naar als jij. Ik word er ook erg verdrietig van.
Voel jij je op zo’n moment ook eenzaam?
Soms wel, Asim, soms wel.
Hoe ga jij daarmee om dan?
Ik besef dat ik niet alle nare situaties in de wereld kan verbeteren, daarom bid ik en vraag God of Hij dit kind wil helpen.
En niet alleen het kind, maar ook degene die vervelend doet, want die snapt nog niet dat het ook ánders kan.
Jouw God, is dat dezelfde als mijn Allah, denk je?
Volgens mij wel. Ik denk dat er maar één God is. Jullie noemen Hem Allah, voor de Joden is het Jahwe, een Boeddhist noemt Het Boeddha, Hindoes noemen Hem Brahma en Christenen zeggen God.
Er is me altijd geleerd dat Allah de enige God is en dat je met goede daden, punten verdient om naar de hemel te kunnen, later als je dood bent. Omdat Allah voor ons de gróótste en de machtigste is, denken wij dat andere mensen de waarheid niet kennen.
Er zijn zoveel verschillende geloven en iedereen denkt dat zíjn God de enige wáre is. Als je ervan uitgaat dat Allah, Brahma, Jahwe of God eigenlijk allemaal liefdesenergie is, hoeven er geen geloofsoorlogen te komen. Of je nu de Thora, de Bijbel, de Koran of de Bhagavad-Gita leest, in wezen gaat het allemaal over hetzelfde.
Wat is volgens jou de overeenkomst?
In elk heilig boek worden adviezen gegeven hoe je een liefdevoller mens kunt worden. Als ik het dus in één woord zou moeten samenvatten is het: liefde.
Is dat alles?
Liefde IS alles, allesomvattend.
Aha.
Als je elkaar liefhebt, dan werkt Allah/God/Jahwe/Brahma door je heen. Dan is er respect en medeleven en daardoor kunnen allerlei volkeren met al hun verschillende geloven van de héle wereld naast en met elkaar in vrede leven.
Wel mooi als dat zo zou kunnen.
Wacht maar af, de grote ommekeer is bezig. Kijk maar eens hoeveel mensen van verschillende volkeren bij elkaar in één land wonen, om liefde, respect en medeleven te kunnen oefenen.
Respect voor alle mensen zal ook voor mij de eerste stap zijn.
Na respect volgt vanzelf medeleven en liefde. Liefde werkt als een olievlek op het water, hij wordt steeds groter.
Als ik het zelf toepas, wordt mijn omgeving er dan ook mee besmet?
Ja, zo kun je het zien: als een prachtige besmetting. En wie wil er nu niét besmet worden met het liefdesvirus? Hihi…
Ik wel in ieder geval. Nog even een vraagje: Kan ik Allah om hulp vragen?
Uiteraard. Als Allah’s liefdesenergie allesomvattend is, omvat Hij ook jóu en via Hem sta je in verbinding met alles om je heen. Omdat Hij liefde is, staat Hij te pópelen om je dát te geven wat je nodig hebt. Je kunt dus álles vragen.
Ook om vrienden?
Tuurlijk! Vrienden horen ook bij ‘alles’.
En als ik nu niét krijg wat ik vraag?
Hoe dieper je in verbinding staat met de liefde die in je is, des te meer je in verbinding staat met de liefde die óm je is, en daardoor komt hetgeen je nodig hebt makkelijker op je af. Soms komt het niet metéén, maar heeft het wat meer tijd nodig om tot stand gebracht te kunnen worden.
Zeg maar tegen Asim dat je ook kunt vragen of Allah je kracht geeft om de nare dingen, die in de wereld gebeuren, te verdragen.
Mono zegt dat je Allah om kracht kunt vragen om nare wereldse dingen aan te kunnen.
Zou ik dan niet onverschillig worden voor die ellende? Dat wil ik niet hoor.
Onverschilligheid lijkt me wat anders dan kracht, denk je niet?
Misschien heb ik inderdaad kracht nodig, ik voel me zo’n watje en een huilebalk.
Watje? Huilebalk? Ach Asim, het betekent alleen maar dat je zácht bent van binnen. Dat is een waardevolle eigenschap. Waren álle mensen maar zo zacht als jij, dan waren ze een stuk liever voor elkaar.
Evi, vertel Asim maar dat Allah ook in hem is.
Zal ik doen, Mono. Mono vraagt of ik je wil vertellen dat Allah ook in je is.
In mij?
Ja. Als Allah allesomvattend is, is Allah’s liefde niet alleen overal óm je, maar ook in je. Allah/God/Jahwe/Brahma heeft een klein stukje van Zijn liefde in de harten van élk mens gestopt.
Om eerlijk te zijn, geloof ik daar niet zo in, want ik ken zóveel mensen die helemaal geen liefde in zich hebben.
Ik begrijp je verwarring, ik heb daaraan ook zo vaak getwijfeld. Maar toen bedacht ik me dat niet iedereen goed in verbinding staat met dat stukje liefde wat ze in zich hebben. Als mensen niet weten dat liefde in ze zit, zoeken ze het búiten zich. Iemand moet hem of haar dan liefde géven.
Nou zeg, dat klopt! Nu begrijp ik ook dat als ze geen liefde krijgen, dat ze dan boos worden of teleurgesteld zijn.
Het is eigenlijk zo simpel, iedereen wil liefde krijgen maar niet géven. Als je weet dat de liefde die in je zit nooit óp kan raken, is het zó eenvoudig om het te geven.
Als je het zó bekijkt… Hoe kan ik anderen uitleggen wat Allah is?
Het is in ieder geval geen vórm, geen opperwezen of zoiets. Zeg maar dat het liefdesenergie is.
Ik begrijp wel wat energie is, maar niet iedereen zal zich er een voorstelling van kunnen maken.
Oké, doen we het anders. God/Allah is élke uiting van liefde, gedurende eeuwen en eeuwen, wáár dan ook op aarde! Denk aan de liefde van álle moeders die ooit hebben bestaan, voor hun kinderen. Denk aan de liefde van álle zorgzame vaders, de liefde van alle kinderen voor hun huisdieren, álle liefde tussen álle mensen in de héle wereld. Een aai, een kus, een vriendelijk woord. Daarnaast kun je ook in de prachtige natuur de liefde van Allah weerspiegeld zien. Tel ál die liefde op, dan zie je nog maar een pietepeuterig klein deeltje van wat God/Allah is.
Wauw zeg, dat is giga-veel!
Ja, enorm hè! En weet je wat óók mooi is: Je kunt die liefde altijd voelen als je je erop concentreert.
Ook als ik me eenzaam of verdrietig voel?
Ja, juist dán. Als ik aan God denk, voel ik me meteen vredig en veilig, alsof er niets mis kan gaan. Ik voel me nooit meer alleen, omdat ik weet dat Hij altijd in me is. Mijn verdriet verdwijnt dan als sneeuw voor de zon.
Fantastisch zeg. Ik zou willen dat ik Allah’s liefde ook zo gemakkelijk kon voelen.
Het is heel eenvoudig: liefde kun je het best voorstellen als licht. Bedenk maar dat er één klein lichtpuntje in je hart zit. Dat puntje gaat groeien en groeien, nét zolang tot het je héle lijf vult. En dan laat je het nóg groter groeien, tot vér buiten je lichaam.
Zal het straks eens proberen.
Op den duur zal het je steeds makkelijker afgaan om het licht zo groot te laten groeien als álle ruimte in het heelal.
Dus ook in álles wat in die ruimte is?
Ja, in alle mensen, dieren, bomen, bloemen. Alles wat er bestaat.
Wauw, dá’s mooi!
Zeg maar tegen Asim dat ik hem zal helpen het licht te laten groeien.
Mono laat weten dat hij je hierbij zal helpen.
Fijn, dankjewel allebei.
Graag gedaan.
Ik hoef nu niet meer met je te spelen hoor, ik heb genoeg te oefenen.
Zullen we dan maar gaan, Mono?
Spring maar op mijn rug, hoeoeoei!
---
Mono en ik hebben nog een poosje gebabbeld over dit moeilijke onderwerp, voordat ik terug ging in mijn lichaam. Mono vond het een goed idee om niet de verschillen tussen de religies (geloven) te benadrukken, maar juist de overeenkomsten.
Om eerlijk te zijn, kan ik me haast niet voorstellen dat er zó ontzettend veel oorlogen gevoerd zijn vanwege de meningsverschillen over het geloof. Als iemand zegt: “In de naam van God mag ik iemand doodmaken die een ander geloof heeft”, klinkt dat voor mij absurd in de oren. God is liefde en liefde heeft nog nooit iemand doodgemaakt.