Igor's ouders gaan scheiden
Igor's ouders gaan scheiden
Mono, kom eens gauw! Ja, vlug! Waar blijf je nou?
Hier ben ik al… Waarom ben je zo ongeduldig?
Ik heb weer een droom gehad. Dit keer ging het over een jongetje uit Letland, hij heet Igor. Zijn ouders gaan scheiden en Igor heeft het daar erg moeilijk mee. Hij denkt dat zijn hele wereldje instort.
Een scheiding tussen de ouders brengt altijd een hoop verdriet teweeg bij de kinderen. Zou je hem kunnen troosten, denk je?
Ik hoop het.
Wacht maar even, ik voel dat hij juist een bijzondere droom heeft, die móet hij onthouden.
Oké, dan wachten we even…
Ik geloof dat ik hem nu wel wat licht kan geven, zodat zijn lichtlichaam wakker kan worden.
----
Hallo Igor.
Hè, wwwat is dat nou? Oho, wat een prachtige eenhoorn. Ik heb je ooit in een boekje gezien. Mag ik met je mee? Ik wil hier niet meer blijven wonen.
Mooi istie hè! Waarom zou je graag met hem meegaan, Igor?
Het is hier hartstikke stom!
Wat vind je stom?
Niemand heeft meer tijd voor mij. Papa en mama hebben het veel te druk met ruzie maken met elkaar. Ze doen alsof ik niet meer besta.
Oei, da’s niet zo mooi. Weet je waar de ruzies over gaan?
Dat is niet zo moeilijk, ze schreeuwen hard, dus ik kan alles horen. Dan stop ik mijn vingers in mijn oren of ik stop mijn hoofd onder mijn kussen, omdat ik het niet wil horen.
Kan ik me voorstellen. Geen leuk sfeertje dus.
Geen leuk sfeertje? Het is een nachtmerrie, zul je bedoelen. Ze geven elkaar overal de schuld van. De ruzies gaan eigenlijk alleen over kleinigheidjes. Ze maken van een mug een olifant.
Wil je zeggen dat ze zich vreselijk ergeren aan elkaar?
Ja, ze verdragen niets meer van elkaar. Laatst hoorde ik dat ze van plan zijn om te scheiden. Papa heeft al een ander huis gevonden. Toen stortte mijn wereld in. Dat kán toch niet! Ik houd van mama en papa évenveel. Ik kan niet kiezen bij wie ik zal gaan wonen.
Je hoeft niet te kiezen van wie je het meest houdt. Je hebt genoeg liefde in je voor allebei! Misschien kun je hen vragen of je om de beurt bij mama en papa kunt wonen.
Eén dag bij papa en één dag bij mama… dat lijkt me zo verwarrend!
Je kunt ook een week bij de één en een week bij de ander gaan wonen.
Zou dat niet vervelend zijn, om steeds maar te verhuizen?
Ik ken wel méér kinderen met gescheiden ouders. En meestal gaat het goed, als de kinderen beide ouders blijven zien.
Maken ze geen ruzie meer als ze gescheiden zijn?
Als ze niet meer in één huis wonen, zijn de redenen om ruzie te maken er niet meer, dus dan wordt het een stuk rustiger.
Ook voor mij, denk je?
Je zult wel even aan de situatie moeten wennen.
Misschien is het wel mijn schuld dat ze gaan scheiden.
Waarom denk je dat?
Omdat ik niet altijd lief ben en dan krijgen ze ruzie over mij. Papa zou het anders willen oplossen als mama en dan gaan ze heel hard en boos tegen elkaar praten. Dan ren ik vlug naar boven naar mijn kamer. Ik wil hun ruzies niet meer hóren! Ik word er gék van.
Ruzie is heel naar. Mensen maken ruzie als ze gelijk willen krijgen. Ze kunnen niet meer goed samen overleggen.
Het klopt wat je zegt. Weet je waar ik nog het meest bang voor ben?
Vertel maar.
Dat mama of papa op zekere dag ook van mij willen scheiden als ze mij niet meer lief vinden. Daarom zal ik maar heel goed mijn best gaan doen om lief te zijn.
Ach jongen toch. Papa’s en mama’s kúnnen nooit van kinderen scheiden. Ze zijn mama en papa voor het léven!
Echt? O, gelukkig maar!
Tegenwoordig zijn er echt héél veel kinderen met gescheiden ouders. Ik geloof dat één op de drie huwelijken strandt, in Nederland in ieder geval. Ik weet niet of dat hier in Letland ook zo is.
Sapperdeflap! Zó veel, daar kijk ik van op. Waarom gaan mensen dan nog met elkaar trouwen, als ze weten dat het zó vaak kan misgaan?
Iedereen is op zoek naar geluk. Als je jezelf niet gelukkig kunt maken, hoop je dat een ánder jou gelukkig kan maken. Daarom gaan mensen trouwen.
Ga verder.
Tja, je kunt je dus afvragen waarom je in het begin wél gelukkig bent met die persoon en later niet meer. Je kunt het vergelijken met een magneet, die aantrekt en afstoot. Magneten trekken naar elkaar toe als ze hetzelfde zijn en ze stoten af als je de magneten omdraait.
Dus papa’s en mama’s magneet duwen elkaar weg, omdat ze nu te verschillend zijn?
Denk het wel, ja. Zielen spreken vaak met elkaar af dat ze tijdens hun volgende geboorte sámen het leven gaan delen. Die zielen passen dan goed bij elkaar om bepaalde lessen sámen te leren.
Kun je dat verder uitleggen?
Nou kijk… Stel dat iemand wil leren om onafhankelijk te zijn, dan heeft hij of zij een partner nodig die dat gevoel wakker maakt. Dan kan het zijn dat die ziel als vrouw later trouwt met een man die voor haar bepaalt dat zij niet mag werken of studeren, zodat zij totaal afhankelijk wordt van hem. Ze voelt zich hierbij niet fijn, want ze herkent onbewust dat gevoel uit haar vorige leven. Ze gaat zich verzetten tegen de man die haar afhankelijk laat zijn. Soms is er zelfs een scheiding of een ongeluk voor nodig, om te leren ónafhankelijk te zijn.
En die man, wat moest hij dan leren?
Dat is natuurlijk altijd verschillend. Maar het zou kunnen dat hij moest leren om te leren overleggen en niet voor een ander te beslissen wat wel en niet mag. Dan ervaart hij dat hij geen goede relatie heeft als hij alles alléén regelt en bepaalt, want dan is er geen gelijkheid.
Als mensen gaan scheiden, is hun les dan mislukt?
Nee hoor, dat hoeft helemaal niet. Misschien zijn ze juist dan wel klaar met hun gezamenlijke les. Ze hebben elkaar dan niet meer nodig. Het kan zijn dat ze weer iemand anders nodig hebben voor een ándere les in dat leven.
Zo heb ik er nog nooit over gedacht.
Dat kan ook niet, als je het niet weet.
Dus het kan zijn dat papa of mama allebei weer een nieuwe relatie krijgen, om weer andere lessen te leren.
Dat is inderdaad mogelijk. Soms is het juist belangrijk om alléén verder te gaan, zodat ze bijvoorbeeld zelfstandigheid kunnen oefenen.
Worden ze dan niet eenzaam?
Sommigen hebben juist weer eenzaamheid nódig om te kunnen groeien.
Het lijkt me vreselijk om eenzaam te zijn.
Eenzaamheid kan er ook voor zorgen dat iemand leert om geluk in zijn eigen hart te zoeken.
Geldt voor álle nare gevoelens en gebeurtenissen die er bestaan, dat je er iets uit leert?
Juist! Goed begrepen.
Dus eigenlijk leren mama en papa allebei een heleboel door de scheiding?
Ja, en jij ook.
Wat zal ik er dan van moeten leren?
Dat weet ik niet. Ik kan je wel al zeggen, dat hetgeen je het allermoeilijkst en het meest vervelend vindt, je les is.
Dat vervelende is dus niet érg, maar juist góed, omdat ik daar iets van leer.
Precies, goed gesnipt, gesnapt, gesnopen! Wel Igor, ik wens je veel sterkte de komende tijd.
Zeg maar tegen Igor dat hij me kan roepen als hij het moeilijk heeft. Dan kom ik ’s nachts naar hem toe om hem licht te geven.
Mono zegt dat je hem kunt roepen, dan geeft hij je licht.
Wat doet dat licht van Mono?
Je kunt dan de problemen beter verwerken.
O, dat is fijn.
Kom, dan krijg je nog een knuffel van me. Hou je haaks hè!
Nu gaat het helemaal lukken. Sjoe, ben blij dat je het zo goed hebt uitgelegd!
En Mono en ik zijn blij dat jij blij bent. Nu gaan we er vandoor, welterusten.
Dáág.
---
Wat zijn er toch een boel kinderen met gescheiden ouders, Mono.
Nou hè, heel veel. En een heleboel van die kinderen zijn verdrietig omdat hun ouders niet meer bij elkaar wonen. En tóch kan een scheiding veel spanning in huis verminderen.
Da’s waar, Mono. Wat kunnen kinderen doen om zich gelukkig te voelen na een scheiding?
Als je anders gaat dénken, vóel je je ook anders. Dus door somber te denken, voel je je somber. Denk liever: “Voor elk probleem is een oplossing”. Of: “Ik leer uit elke gebeurtenis.”
Dan weet ik er ook nog wel één: “Alles is compleet goed, ook al weet ik niet precies waarom het gebeurt.”
Heel goed. Nu is het tijd om te rusten.
Toedeloe Mono.
Truste Evi...