Evi's toekomstdroom

Evi's toekomstdroom

Zeg Mono, ik heb vannacht een super bijzondere droom gehad?

o   Vertel eens, je maakt me nieuwsgierig.

Tja, waar zal ik eens beginnen… Het was volgens mij een droom over de toekomst. Kan dat Mono?

o   Nou en óf dat kan, tijd bestaat immers niet. Mensen denken dat de tijd een lijntje is van hun geboorte tot hun dood. Maar dat klopt niet. Tijd is net als ruimte, overal en altijd tot in de eeuwigheid.

Mijn hersentjes kraken, maar ik voel vanbinnen wel dat je gelijk hebt.

o   Kom maar op met je droom.

Heb je even? Ik kan me namelijk nog heel veel details herinneren - zelfs de kleur van de gordijnen in de toekomstige wereld, hihi!

o   Haha, ik heb tijd tot in de eeuwigheid.

Op een dag ergens in de toekomst, kon iedereen sterrenstofsprankels vanbinnen voelen, die kietelden in hun hart.

o   Moest hun hart toen niesen door het sterrenstof?

Ja, misschien wel, Mono, tsjoe! De sterrenstofsprankels waren gemaakt door de grootste glimlach van het universum! Ze schitterden zo sterk vanbinnen dat iedereen een warm glimlachgevoel kreeg. En de sprankels schoten lichtstralen door de lucht die alles lieten fonkelen.

o   Alle sterren op een hoop met stroop - het lijkt heel veel op de plaats waar ik vandaan kom. Maar vertel eens verder.

Het licht van de sterrenstofsprankels in de mensen scheen heel helder en de kleuren van hun aura’s waren veel helderder dan ik hier ooit gezien heb.    

o   Dat klopt, met een helder licht vanbinnen krijg je een heldere aura.

Mensen konden aan de uitstraling zien of iemand verdrietig was, dan werd er meteen op een liefdevolle manier over gesproken.

o   Hier op aarde groeit het ook steeds meer die kant op. De hooggevoelige kinderen pikken snel op hoe anderen zich voelen.

Da’s waar, Mono. Daar was iedereen hooggevoelig.

o   Wat zul jij je er thuis hebben gevoeld, Evi.

Nou en of, het was heerlijk. Zal ik nog meer vertellen?

o   Graag.

Als de mensen wakker werden zongen ze samen een mooi lied.

De melodie van het lied was: Freude, schöner Götterfunken, Tochter aus Elysium’ van de componist Beethoven. Ken je die?

o   Dat is een héle bekende.

Het waren wel andere woorden. Het ging zo:

🎶 Goedemorgen Licht in allen. Jij straalt liefde o zo fijn.

Dansend vol geluk en vreugde. Licht in jou en licht in mij 🎶

o   Wat een prachtig lied, Evi. Ik zing even mee. “Goedemorgen Licht in allen.” Ahum, ik geloof dat het een beetje vals is. Mijn innerlijke stemvork werkt niet zo goed, geloof ik.

Maakt niets uit, Mono. Ik zing ook als een kat die in zijn staart geknepen wordt. Zullen we dan gezellig samen vals zingen?

o   Huh, nee, dankjewel. Ik wil even mijn stembanden sparen.

Jaja, leuke smoes. Ik ga verder. De mensen werden niet alleen vrolijk van het zingen, maar het herinnerde hen elke dag weer aan het licht in zichzelf en in elkaar. Met dat licht en de kracht van hun gedachten, konden ze heel makkelijk bedenken wat ze nodig hadden en dan werd het écht. Ze gebruikten nooit te veel.

o   Dat is nu helaas wel anders. Een grote groep mensen wil te veel spullen, zodat andere mensen te weinig hebben.

Ja, hè! Gelukkig waren de mensen toen niet meer hebberig, Mono.

Ze waren heel blij en tevreden omdat ze het geluk in zichzelf en in elkaar hadden gevonden. Ze hadden trouwens ook bijzonder veel respect voor de natuur, Mono. Iedereen wist welke plantjes ze nodig hadden om gezond te blijven. Ze aten geen vlees of vis meer, want ze hadden bewondering voor de sterrenstofsprankels in elk levend wezen.

Er bestonden trouwens ook geen vleesetende dieren meer.

o   Bijzonder.

Kun je je voorstellen dat een hyena ineens een schoothondje wordt, Mono? En dat hij vraagt ​​om een ​​flonkerkristalhalsband en buikkriebels!

o   Haha, dat lijkt me prachtig! Was er nog iets meer dat je opviel?

Ja, iedereen werkte maar heel kort. Geen hele dagen ploeteren zoals nu. Iedereen deed precies wat ie leuk vond en waar ie goed in was.  

Hoefden ze dan geen geld te verdienen?

Geld? Er was helemaal geen geld meer. Dat maakte het leven een stuk makkelijker. Er was weer ruilhandel, zoals heel vroeger en ze hielpen elkaar. Dat ging gewoon vanzelf. En wat zo leuk was dat iedereen in ‘wij’ dacht in plaats van ‘ik’. Daardoor was het een vredige en liefdevolle samenleving, Mono.

o   Tjonge, wat een schitterende toekomstdroom, Evi!

Is deze droom fantasie of werkelijkheid?

o   Of is de werkelijkheid fantastisch?

Ik hoop het zo, Mono, want het was écht fantastisch!

o   En nu naar bed, springeling. Droom maar van glitterwolken en dansende sterren in een wereld van wonderen.