Over de streep

Over de streep

Een paar weken later zag ik op tv een serie over pesten op school. Het heette: ‘Over de streep’. 

Het was een middelbare school, waar kinderen veel met elkaar ruzie maakten. Op een dag werden de kinderen, zonder dat ze wisten waarom, met een paar klassen tegelijkertijd naar de gymzaal gestuurd. In het midden van de zaal, hadden ze een rode lijn geplakt. 

De kinderen gingen allemaal aan een kant van de lijn staan. De man die het programma leidde, vroeg toen: 

Wie van jullie heeft gescheiden ouders? Loop dan naar de andere kant van de streep.

Bijna de helft van de kinderen liep naar de andere kant! 

De groep die bleef staan, maakte een liefde teken met hun hand: Kijk zo: 

Toen vroeg de man: 

En weer liep een groot aantal kinderen over de rode streep naar de andere kant. Sommigen troosten elkaar of liepen hand in hand. 

Er waren nog veel meer vragen zoals:

Dus allemaal onderwerpen waarover kinderen normaal niet durven te praten. Het bleek dat de meeste kinderen wel een of ander geheim met zich meedroegen. 

Daarna werden de geheimen besproken in kleine groepjes en veel kinderen moesten huilen. Maar wat zo mooi was is dat iedereen zich daarna opgelucht en gesteund voelde. De sfeer op school was gigantisch verbeterd. 

Ik vond het zo indrukwekkend en bedacht me dat het goed zou zijn om hier al op de basisschool mee te beginnen. Ik zal het eens voorstellen op onze school. 

Als je weet dat er bij iedereen wel eens iets ergs gebeurt thuis, begrijp je elkaar veel beter en dan kun je elkaar troosten als het nodig is. Dat geldt voor alle gevoelens die je hebt.

Als je een akelig gevoel verstopt, dan komt ie op een ander of ander moment tóch naar boven, maar dan in een veel ergere mate. Vergelijk het maar met een bal die je onder water probeert te duwen. Hoe harder je duwt des te hoger hij uit het water springt.

---

Omdat mijn ontdekkingsreis naar mijn gevoelens nog lang niet klaar is, zal ik steeds wat meer aanvullen. Misschien kun jij zelf ook beginnen met je gevoelens te onderzoeken en er een soort van dagboek van maken. 

Tot volgende keer. Liefs van Evi.

Vragen voor jou