Medelijden

o   Goedemorgen lieverd.

Hé mam. Ik hoorde vanmorgen om zeven uur al de telefoon, wie was dat?

o   Het was mijn zus Isabel. Oom Jaap is vannacht plotseling naar het ziekenhuis gebracht.

Hopelijk krijgt hij een bed naast een goochelaar die hem opvrolijkt!

o   Nou, dat zal niet gaan, hij ligt alleen op een kamer.

Oei, is het ernstig?

o   Helaas wel, hij heeft een hartaanval gehad. Heel toevallig had tante Isabel een poosje geleden een reanimatiecursus gedaan.

Wat is dat ook alweer?

o   Als iemand een hartaanval krijgt moet je heel hard op het borstbeen duwen in een snel ritme, ze noemen dat hartmassage. En ze moeten dan ook nog lucht blazen in de mond.

O ja, ik zag het ooit op tv. Het lijkt me geen toeval, misschien voelde ze vanbinnen dat ze het ooit nodig zou hebben. Maar vertel eens verder.

o   Oom Jaap werd rond half vijf wakker met erg veel pijn op zijn borst en in een arm. Hij maakte tante Isabel wakker en meteen daarna ademde hij niet meer.

Ze wist precies wat ze moest doen. Ze blies lucht in zijn mond belde meteen het alarmnummer 112. Ze ging door met beademen tot de ambulance kwam. In het ziekenhuis moeten ze onderzoeken waarom hij een hartaanval heeft gehad.

o   Ik heb gehoord dat je aderen dan verstopt zitten, klopt dat?

Ik weet er te weinig van. Laten we de berichten eerst maar afwachten.

o   We kunnen nu toch wel wat doen, mam?

Wat dan, liefje?

o   Op afstand liefde sturen en genezing. Misschien stuur ik ook een pakketje blinkertjes mee voor extra magie!

Hoe doe je dat dan? Dat heb ik van Marie-Sofie geleerd.

o   Allereerst is er medelijden voor nodig, of met een duur woord: mededogen. Je voelt dan in je hart hoe de ander lijdt.

Medelijden is niet aan te leren, dat komt vanzelf als je verbinding voelt. Denk aan de zieke en dank dat de Kriebel-Ster-Sprankels van het Grote Licht de pijn hebben weggetwinkeld.

Hoezo hébben weggetwinkeld? Je moet er toch eerst om vragen?

o   Nee hoor. Het Grote Licht handelt meteen. Omdat dat zeker is, kun je het Licht net zo goed meteen bedanken.

Mooi dat je zo’n vertrouwen hebt.

Zullen we nu samen aan oom Jaap denken?

Goed, doen we. Dat voelt goed, lieverd. Ik hoop echt heel erg dat hij beter wordt. Hij is nog veel te jong om zo’n zwak hart te hebben.

o   Hij knapt op, mama. Vertrouw er maar op. En nu ga ik buiten spelen. Tot straks.