Mozart

Mozart

o   Evi, het is kwart voor vijf. Je moet naar pianoles.

Ben al klaar mam en ja, ik heb mijn muziekboek al, want dat zou je volgende vraag zijn, toch?

o   Haha, ja. Staat je fiets al buiten?

Ja mam.

Wat gaan we vandaag oefenen, meneer?

o   We beginnen eerst te luisteren naar Wolfgang Amadeus Mozart, zijn prachtige Pianoconcert nummer 21.

Dus nu even stil zijn en genieten, Evi.

o   Wat voel je, Evi?

Ik kreeg kippenvel en het ontroerde me, meneer.

o   Ik zag het aan je blik. Welk beeld zag je voor je?

Het leek alsof Mozarts muziek een vrolijke dans van spreeuwenvogels was. Ze vlogen allemaal samen, als één grote golf, alsof ze één gedachte en één warm hart deelden. En ik? Ik was één van die spreeuwen!

o   Wauw, dat klinkt magisch!

Ja, dat is het ook! Ze noemen het ‘samen één zijn’. Spreeuwen en vissen doen dat, maar mensen ook. Het is alsof we verbonden zijn met een onzichtbaar ‘veld’ vol ideeën, dromen en liefde, waar we allemaal een beetje van delen. Mozart plukte daar vast ook zijn muzikale ideeën.

o   Ja, alsof hij de zeldzaamste bloemen plukte, haha!

Nog even over het beeld, dat je zag… Als je een bepaald gevoel en een beeld bij de muziek beleeft, kun je het ook met gevoel leren spelen. Dat is heel belangrijk, want muziek is gevoel overbrengen.

Dan moet Mozart een heel gevoelige man zijn geweest, anders had hij niet zulke gevoelige muziek kunnen schrijven.

o   Dat denk ik ook, Evi. Hoe breng jij zelf emoties aan anderen over?

Uh, ik denk met woorden en met mijn houding.

o   Precies, dat bedoel ik. Laten we een spel doen: ik beeld een gevoel uit en jij raadt wat het is.

Verwaand… blij… opgelucht… boos… geïrriteerd...

o   Allemaal goed geraden!

Ja, ik voel steeds wat anders als ik naar zijn muziek luister.

o   Klopt, iedereen beleeft het op zijn eigen manier.

Kunt u wat meer vertellen over Mozart?

o   Natuurlijk, hij werd in 1756 in Oostenrijk geboren, een wonderkind dat op driejarige leeftijd piano speelde. Op zijn 7e speelde hij viool en hij componeerde zijn eerste opera toen hij 12 jaar oud was.   

De mensen vonden zijn werk meesterlijk!

Bijzonder hoor!

o   Jammer genoeg is hij al op zijn 35e overleden.

Poehee, dat is jong, zeg. Hoe kwam dat zo, meneer?

o   Hij was ziek. Destijds waren er nog niet zulke goede medicijnen als tegenwoordig.

Jammer zeg, hij had vast nog veel meer muziek in zijn hart en in zijn hoofd.

Toch heeft hij in de korte tijd dat hij leefde wel 23 opera’s,

25 strijkkwartetten, 17 pianosonates en meer dan 20 symfonieën en 5 vioolconcerten gecomponeerd.

Zo, dat is giga veel zeg!

o   Zeker. We gaan nu opnieuw het pianoconcert beluisteren.

Hier is het muziekstuk. Ik heb er een kopietje van gemaakt, zodat je er zelf wat bij kunt schrijven. Schrijf steeds in een woord op wat je voelt, boven de muzieknoten.

Zal het proberen.

Lieflijk, glimlach, wil meezingen, vrijheid, zachtheid, ik wil ballet dansen.

o   Goed gedaan. Sla deze gevoelens op en neem ze mee als je dit stuk leert spelen.

Ah, wat een mooie les.

o   Ik speel het eerste stukje voor en jij legt jouw eerste gevoel erin. Probeer maar.

Zo goed meneer?

Nog meer naar je eerste gevoel; lieflijk en het beeld wat je erbij had. Je was een vogel, weet je nog? Dan speel je licht, je raakt de toetsen amper aan, je zweeft er als het ware overheen.

Aha, nu voel ik het… Ik speel Mozart... ik kruip in Mozart.

o   Dat is wat ik bedoel.

Op deze manier is het heerlijk om piano te spelen.

o   Da’s pas genieten hè!

Jazeker. Nog even een rare vraag misschien, maar kunt u zich voorstellen welke klank u zou horen als álle tonen die bestaan, allemaal tegelijk zouden klinken?

o   Jee, Evi, nooit over nagedacht, maar ik vind het wel een boeiende vraag.

Misschien is het wel de grondtoon van het universum, waaruit alle muziek is ontstaan. Als een soort hemelse Spotify, die als een tintelwolk ontelbare klanken loslaat.

o   Wat heb je een leuke fantasie, Evi. Geweldig!