Begraven of cremeren
Hoi Mano.
Hallo beste vriend(in). Hoe voel je je vandaag?
Mwaah, het kan beter. Morgen wordt papa begraven. Ik heb er buikpijn van gekregen.
Heb je dat aan mama verteld?
Nee, natuurlijk niet. Ze zal zelf ook wel buikpijn hebben. Ze huilt zoveel…. dan zal ik haar maar niet lastig vallen.
Misschien vindt ze het toch fijn als je vertelt hoe je je voelt.
Oké, ik zal zo meteen naar haar toe gaan.
Ik heb nog meer vragen voor jou, Mano. Wat is een begrafenis?
Als iemand begraven wordt, leggen ze de dode in een mooie kist. Daar bovenop worden vaak mooie bloemen gelegd. Soms brengen ze de kist naar een kerk om daar afscheid te nemen. Er worden liedjes gezongen en fijne herinneringen verteld. Dan wordt de kist in een auto naar een kerkhof gebracht. Daar is van tevoren een gat in de grond gegraven en langzaam laten ze de kist daarin zakken. Dan maken ze de kuil dicht met zand. Na een paar weken wordt daar een platte steen opgelegd.
O ja, dat heb ik wel eens gezien. Ze schrijven dan de naam erop, toch?
De naam wordt in de steen gegraveerd, dat is een soort krassen met iets scherps, zodat de letters er nooit meer af kunnen gaan.
Het lijkt me zo donker en koud onder de grond, brrrr.
De dode kan niets meer voelen met zijn lichaam.
O, gelukkig maar. Voelt ie zich dan ook niet alleen in zo’n kist?
Nee, hij kan écht niets meer voelen en ook niets meer denken.
Ach ja natuurlijk, denken doe je met je hersens en die doen het ook niet meer als je dood bent. Nu weet ik denk ik genoeg over begraven. Maar wat is eigenlijk cremeren? De mevrouw die over de begrafenis kwam praten, had het daarover.
Cremeren is verbranden.
Ai, verbranden lijkt me erg zeer doen.
Nee, hij of zij voelt er niets van, want het lichaam is dan al lang leeg, er zit geen ziel meer in. Die is er al lang uit, eigenlijk meteen als iemand dood is. Bij een crematie leggen ze de dode in een kist, die gaat dan in een oven. Hete vlammen zorgen ervoor dat er alleen maar as overblijft. Die as stoppen ze in een pot. Die noemen ze ook wel urn.
Zit in die urn dan ook de as van de kist?
Ja, die zit er dan bij.
Gaan ze die pot dan begraven, net zoals een kist?
Dat is mogelijk. Maar je kunt de pot ook bij je thuis neerzetten.
Dat lijkt me ook fijn, dan is ie toch nog dichtbij. Mag ik de pot beschilderen?
Van mij gerust. Maar dat moet je wel even vragen natuurlijk. Een kist kun je trouwens ook beschilderen.
O, dat lijkt me fijn. Dan kun je schilderen over het leven van de degene die dood is.
Inderdaad. Je kunt het met iedereen sámen doen.
Goed idee, zeg!
Je kunt ook ballonnen oplaten of bellen blazen.
Waarom zou je dat doen?
Om te vieren dat de ziel nu vrij is. Eerst zat de ziel in het lijf en als ie dood is, is zijn ziel eruit. Hij stijgt dan op, net als een ballon of zeepbel.
Dat is mooi. Wat kun je nog meer doen, met de begrafenis of crematie?
Alles wat je maar verzinnen kunt. Wat bij de dode past, zeg maar.
Noem eens wat voorbeelden, wil je?
Je kunt muziek luisteren die de dode mooi vond. Je kunt over hem of haar praten en kaarsen branden. Maar als je niet van plechtige dingen houdt, kun je ook een soort feestje vieren met champagne en lekkere hapjes. Alle dingen die verzonnen worden, zijn goed.
Ik heb op televisie gezien dat Hindoes papieren bootjes maken met een kaarsje erin. Die lieten ze op een rivier varen en ook zag ik papieren lampions, waarin een kaarsje zaten. Die lampions vlogen de lucht in.
Elk geloof heeft andere gewoontes. Elke gewoonte is goed, als je jezelf er fijn bij voelt.
Hoe kun je weten of de dode het liefst begraven of juist gecremeerd wil worden? De dode kan dan toch niet meer zeggen wat ie wil?
Eigenlijk kun je daar het best met je familie een keertje over praten, dan weet je van elkaar wat je het liefst wilt.
En als je dat niet hebt gedaan, bijvoorbeeld als iemand plotseling met een ongeluk dood gaat?
Dan moet de familie het samen beslissen.
Dat lijkt me erg moeilijk.
Je kunt dan ook proberen om heel sterk te denken aan de dode en van binnen stel je de vraag aan hem of haar. Dan kun je soms in je hart vóelen wat de dode het liefst wil.
Dat lijkt me heel lastig, Mano… Gelukkig wist mama dat papa begraven wilde worden. Ik vind het fijn dat ik later nog naar het kerkhof kan gaan.
Sommige mensen vinden het fijner om een pot met as thuis te hebben. Iedereen vindt iets anders fijn. Begraven en cremeren zijn dus allebei even goed.
Wil je me nog even vasthouden, Mano? Ik voel me zóóó verdrietig!
Ach natuurlijk, ik houd je stevig vast. Als je wilt, kan ik morgen met je meegaan als papa begraven wordt.
O jááá, dat is fijn, Mano!