Ster

Gaf je me daarnet een knipoog, Ster?

       Mijn schittering lijkt inderdaad op een knipoog, Evi.

Hoe weet je hoe ik heet?

       Omdat ik vandaag bij jou hoor.

Oeps, bij mij? Waarom dan?

        Kijk, ik ben de ster van de bemoeizucht.

Ja, nou èn!

Was jij vandaag héél toevallig een ieniemienie klein beetje bemoeizuchtig?

Nee, natuurlijk niet. Ik bemoei me nóóit met iemand.

Ook niet toen je tegen de meester in de klas zei dat Pascal     niet bij jou mocht afkijken tijdens het geschiedenisproefwerk?

Ja, maar dat was toch de wáárheid?! Afkijken mág toch niet!

        Bemoei je je dan niet met zijn zaken?

Nee, het is toch ook mijn zaak?

        Jij spiekt toch niet bij hém?

Da’s waar, Ster.

Bedenk maar dat Pascal zélf de gevolgen moet dragen van wat hij fout doet.

Maar als ik niets gezegd had, weet hij niet dat hij fout was.

Daar komt hij op den duur vanzelf wel achter. Jij hoeft hem daarbij niet te helpen. Alles is oorzaak en gevolg, dus met dit spieken veroorzaakt hij zelf het gevolg  van het spieken.

Wát voor gevolg?

Misschien gaat iemand anders bij hém afkijken en kijkt de meester nét op het verkeerde moment, zodat het lijkt of Pascal het heeft gedaan.

 O, dus ik hoef me eigenlijk nérgens mee te bemoeien?

Eigenlijk niet nee. Snap je nu waarom ik vandaag bij jou pas?

Mmm, ja. Om mij bewust te maken van een klein stukje van mezelf.

Inderdaad een klein stukje, want alle mensen hebben gigantisch veel eigenschappen. Net zoveel als er sterren zijn?

Eh... zou best kunnen. Zeg Ster, bemoei ik me ook met iets als ik een duidelijke mening heb?

Eigenlijk wel. Door een mening te hebben keur je het éne áf en het andere góed.

Maar een mens kán toch niet anders dan afkeuren of goedkeuren?

Tja, de mensen zijn inderdaad de hele dag bezig met keuren. Dit is lekker, dat is vies.  Dit is mooi en dat is lelijk. Hier ben ik het mee eens en daar mee oneens.

Hoe kómt het toch dat wij dat doen? Ik snap het eigenlijk ook niet zo goed. 

Meningen geven is totaal onzinnig, omdat er éven veel goed-keurders als af-keurders van iets zijn. Het is maar nét waar je bij wilt horen, denk ik.

Misschien wil men bij de sterkste groep horen?

De grap is dat er geen sterkste groep bestáát.

Verdraaid, je hebt gelijk!  Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig? Want kijk eens naar de mensen in de politiek... die moeten de hele dag beslissingen  nemen of iets goed of fout is.

Laat ze maar lekker bakkeleien, Evi. Bemoei je er maar niet mee.

Ik denk dat ik maar beter kan kijken waar ik zélf mee bezig ben, nietwaar?

Als je het van jezelf weet, kun je het veranderen. Als je dat belangrijk vindt tenminste.  Let wel, het mág, maar hóeft niet. Dat bepaal je helemaal zelf.

Oké. Maar als ik het wil, mag ik dan proberen iemand anders een ietsiepietsie te veranderen?

Hé. daar komt toch weer je bemoeizucht naar boven…

Oeps, je hebt gelijk, Ster. Het is moeilijk om iets meteen af te leren.

Maakt niets uit, Evi. Als ik drie keer achter elkaar naar je knipoog, dan weet je precies dat je die dag weer héérlijk bemoeizuchtig bent geweest.

Lach je me dan niet uit, Ster?

Nee, ik keur niets af. Het maakt me niets uit wat je doet. Het gaat er maar om of je zélf met je bemoeizucht kunt omgaan.

Goed, ik zeg je nu vaarwel en ik hoop dat ik je voorlopig niet hoef te zien knipogen. Adieu!

Hahaha. Adieu, mijn sterrenkind.

Vragen voor jou