Wie is Mono?
Wie is Mono?
Je zult me maar moeilijk kunnen geloven, maar toch is het heus waar.
Bijna elke nacht, als ik net slaap, komt Mono bij me op bezoek in mijn droom.
Het is alsof ik klaarwakker ben, want het lijkt zó echt.
Zijn zilverwitte vacht is zo zacht als velours.
Zijn gedraaide hoorn is wit parelmoer en ongeveer één meter lang.
Die hoorn staat op zijn voorhoofd en wijst schuin naar voren.
Zijn ogen zijn azuurblauw en vervuld van wijsheid.
Mono is dus een heuse eenhoorn.
Je weet wel, een soort paard met grote stevige vleugels, zo een die alleen maar in sprookjes voorkomt.
Hij bezoekt me bijna elke nacht en is mijn beste vriend.
Ik denk dat hij dwars door mijn buitenmuur naar binnen komt, want hij staat ineens naast mijn bed en tikt héél voorzichtig met zijn hoorn tegen mijn voorhoofd.
Er stroomt dan licht via zijn hoorn bij mij naar binnen.
Ik rek me uit en kijk in zijn prachtige ogen, waarin ik helemaal wegsmelt.
We kunnen gewoon samen praten.
Ik weet niet of we mensentaal of eenhoorntaal gebruiken, maar we vangen in elk geval onze gedachten van elkaar op en we begrijpen precies wat de ander bedoelt.
Heel merkwaardig en tegelijkertijd ook heel aangenaam.
Als ik op zijn rug klim, zie ik mijn eigen lichaam gewoon in bed liggen.
Ik kan dan zien dat ik uit twee delen besta: mijn lichtlichaam en mijn stoflichaam.
Mijn lichtlichaam kan zonder mijn stoflichaam op stap.
Het is maar goed dat mijn stoflichaam nog in bed ligt, anders zouden mijn ouders zich flink zorgen maken.
De eerste keer dat Mono bij me op bezoek kwam, heeft hij me uitgelegd waarom hij juist mij heeft uitgekozen om met hem mee te gaan.
Hij zei dat ik goed kan luisteren en een heldere kijk heb op belangrijke zaken van het leven, waardoor ik kinderen die vragen of problemen hebben raad kan geven.
Hij vroeg of ik samen met hem kinderen wilde helpen.
Ik stond natuurlijk wel even vreemd te kijken en wist niet wat ik ervan moest denken.
Toen boog hij zijn hoofd en duwde de punt van zijn hoorn heel zacht tegen mijn hart.
Er kwam een stralend wit licht uit, dat mijn hart helemaal opvulde.
Vanaf dat moment voelde ik dat hij met een speciale opdracht uit het licht kwam en dat ik gerust met hem mee kon gaan.
Mono is een heel bijzonder wezen.
Hij vangt met zijn hoorn, die als een supergevoelige antenne werkt, alle innerlijke vragen van kinderen op uit de héle wereld.
Omdat niet elk kind Mono’s innerlijke stem kan waarnemen, heeft hij mij (Evi) nodig om in gewone mensentaal met hen te kunnen praten.
Soms herinneren de kinderen zich ’s morgens niets meer van ons nachtelijk gesprek, maar dat maakt niets uit, want het gaat er maar om dat het innerlijke wezen van het kind er iets mee kan doen.
Het kind kan die dag ineens een inzicht krijgen of zich sinds lang heerlijk rustig voelen.