Dat klopt, Fenella. Waar angst en oordelen zijn, kan geen liefde bestaan en waar wél liefde is, bestaat geen angst en oordeel.

Het was zo héérlijk in die sfeer van pure liefde, ik zou er wel ééuwig willen blijven, o ja!  Maar opeens kwam er uit het licht een man tevoorschijn.  Hij nam mijn gezicht heel liefdevol tussen zijn handen en zei: “Je moet nog terug, Fenella, je taak is nog niet af.  Deze liefde zul je je voor de rest van je leven elke dag blijven herinneren.”

Ha, dan was het je tijd nog niet om óver te gaan!

Dat weet ik. Toen de man mijn gezicht losliet, vloog ik met een flinke vaart weer terug naar mijn lichaam in de operatiekamer. Eigenlijk wilde ik niet terug, het was zó fijn aan de overkant.

Was je bang om weer terug te gaan in je zieke lichaam?

Bang, dat is het goede woord ja. Zonder lichaam voelde ik me zó vrij en vredig. In mijn lichaam zou ik weer beperkingen kennen, waar ik zo’n moeite mee had.

Hoe kwam je weer terug in je lichaam?

De oma van mama heeft me een soort ‘zetje’ gegeven, geloof ik.

Tja, soms is zo’n duwtje nodig. Hoe voelt je lichaam nu?

Natuurlijk voel ik nog wel de pijn van de operatie. Kijk maar eens naar de vele hechtingen op mijn borst.

Oei, dat zijn er aardig wat, Fenella.

Toch voel ik me wel sterk en vol energie. Het lijkt wel of ik die energie heb meegenomen uit het licht.

Als je jezelf afstemt op deze liefdevolle energie, kun je jezelf elk moment van de dag hiermee opladen.

Hoe moet ik me erop afstemmen?

Heel simpel, door er aan te denken.

Kunnen alleen mensen met een bijna-doodervaring zich erop afstemmen?

Nee, iederéén kan het.

Maar als je het niet hebt gevoeld, hoe kun je er dan aan denken?

Door het te fantaseren, je maakt dan zelf een beeld in je hoofd.

Fantaseren is toch niet hetzelfde als de werkelijkheid?

Dat klopt, dus is er geloof voor nodig om te kunnen aannemen dat het licht bestaat.

Geloven is moeilijk als je het niet zelf hebt ervaren.

Daarom juist is het belangrijk dat er regelmatig mensen zijn die een bijna-doodervaring meemaken, zodat ze het kunnen vertellen aan anderen.

Zou dat de taak zijn, waar die man in het licht over sprak?

Dat zou kunnen. Misschien zijn er nog andere taken die je in je leven hebt.

Hoe kom ik erachter wat die taken zijn?

Let maar goed op zogenaamde toevalligheden en herhalingen van gebeurtenissen.

Dat zal ik zeker doen. Ik zal ook aan mensen vertellen wat ik gezien heb. Dan zijn ze misschien niet meer bang om dood te gaan, want de dood is eigenlijk een nieuw begin.

Zo kun je het zonder meer zien!

De andere kant is niets meer dan een andere dieptelaag van ons bestaan.         

Ja, het is gewoon een andere dimensie, dieper in onszelf.

Is die dimensie voor iedereen hetzelfde?

Nee, niemand is hetzelfde, dus voor iedereen is er weer een andere dieptelaag.

Hoe kon het zijn dat ik de oma van mijn mama in mijn eigen dieptelaag kon zien?

Je kunt daar gewoon bij elkaar op bezoek, net zoals hier. Het verschil is dat je hier met de auto of fiets op bezoek gaat.  Dáár hoef je je alleen maar af te stemmen op iemand anders en dan bén je er meteen.

O, da’s handig.

Zijn je vragen nu allemaal beantwoord?

Voorlopig wel, dankjewel. Jij ook, eenhoorn.

Ik heb niets gezegd.

Maakt niets uit, Mono. Misschien kun je haar nog wel wat licht geven, om haar lichaam snel te laten genezen.

Goed plan, Evi.

Hé, dat licht voelt hetzelfde als het licht aan de andere kant.

Heerlijk hè! Word maar weer gauw beter, Fenella.

Tijd om Schotland te verlaten, Evi.

Dag Fenella, ik wens je alle vrijheid en vrede toe.

Dankjewel, datzelfde wens ik jullie toe. Bye-bye!

 ---

Zeg Mono, wat was dat een bijzondere ervaring voor Fenella hè!

Ook voor jou toch?

Ja, ook voor mij. Het is voor mij een fijne bevestiging van wat ik zelf weet, voel en ervaar.

Misschien was deze ontmoeting goed omdat je zelf  wel eens twijfelt.

Misschien wel, Mono. Misschien wel.