Emoties

Emoties

Een hele goedemorgen lieve kinderen. Schuif jullie stoelen maar even in een cirkel voor ons kringgesprek… Goed gedaan.

Vandaag gaan we het hebben over emoties die je in je lichaam kunt voelen, dus hoe je de dingen vanbinnen beleeft. Er bestaan ontelbaar veel gevoelens. Zullen we allemaal om de beurt een gevoel noemen? Sammy, begin jij maar en dan Floris, Julia, Tess en zo de kring rond.

Dan schrijf ik jullie woorden meteen op het bord.

Gelukkig - Boos - Gespannen - Bang - Vrolijk - Onzeker-

Blij - Verdrietig - Opgelucht - Verrast - Trots - Verbaasd

Zenuwachtig - Bezorgd - Geïrriteerd - Medelijden - Eenzaam

Teleurgesteld - Onrustig - Verward - Moedig - Schuldig - Verliefd

Knap gedaan, jullie hebben allemaal iets anders genoemd. Lees de woorden op het bord en zoek er een uit die jij het vaakst voelt. Dus een woord dat het beste bij jou past. Je hoeft het woord niet hardop te zeggen, maar in gedachten houd je het woord in je twee handen vast.

Goed, sluit nu zachtjes je ogen. Dan gaan we nu een fantasiereis maken. Houd je woord nog even in je handen vast.

Zet je voeten stevig neer, adem diep in en diep in zucht langzaam uit, en nog twee keer… Ga nu in gedachten naar je hart. Je doet alsof je erin kruipt en je ziet dan een grote kamer met een gemakkelijke draaistoel, waar je op gaat zitten. In je handen heb je het woord van het gevoel dat jij uitkoos. Helemaal rondom jou heen, zie je grote spiegels, waarin jij jezelf kunt zien. Het zijn magische spiegels die antwoord geven op jouw vragen. Je vraagt bijvoorbeeld aan een spiegel:

“Spiegeltje Spiegeltje van mijn hart, vertel mij eens wat mij verwart.”

Of:

“Spiegeltje Spiegeltje, waarom ben ik zo boos?

Vertel me waarom ik de verkeerde gedachten koos.”

Je mag natuurlijk zelf ook gewoon een vraag bedenken, zoals:

Wat kan ik doen om me niet meer buitengesloten te voelen?

Hoe komt het dat ik mij zo vaak aan mijn broer irriteer?

Waarom ben ik zo zenuwachtig voor een spreekbeurt?

Neem even de tijd om je vraag te bedenken. En dan draai je met je draaistoel héél langzaam rond en je kijkt dan goed naar jezelf in alle spiegels. Adem daarbij heel langzaam en rustig. Terwijl je langzaam draait, zie je soms ineens wat er ooit gebeurd is wat jouw gevoel ervan heeft gemaakt. Of je kunt in de spiegel jouw eigenschappen zien die voor een probleem zorgen. Als je iets opgemerkt hebt, doe je je handen open, zodat je woord eruit kan vliegen. Dan vraag je aan de spiegel:

“Spiegeltje Spiegeltje, geef me een mooie zin, voor een nieuw begin.”

De spiegel kan dan bijvoorbeeld antwoorden: Zeg 5 minuten achter elkaar bij elke inademing én bij elke uitademing: ‘Ik ben blij’, ‘ik ben rustig’, ‘ik durf alles’, ‘elk gevoel is normaal’ of: ‘alle problemen zijn al opgelost’. Als je klaar bent, doe je rustig je ogen weer open.

Je strekt je lekker uit en je merkt dan op of je gevoel een beetje anders is geworden.

Is iedereen weer terug van de innerlijke reis? Hoe was het voor jullie?

Wil iemand er iets over vertellen?

Ik zie je glimlachen, Evi, wil jij wat vertellen?

o   Ja, dat wil ik wel. Ik had het woord ‘schuldig’ uitgekozen. Als ik de schuld van iets krijgt, terwijl ik er niets aan kan doen, voel ik me onzeker en ga ik extra mijn best doen om alles goed te doen. In de spiegel zag ik dat ik vaak knorrig op mezelf ben als ik iets niet helemaal perfect heb gedaan. Ik geef mezelf dan altijd de schuld. Eigenlijk mag ik geen fouten maken van mezelf.

Iemand anders drukt eigenlijk gewoon op jouw gevoelige plekje. Dat is iets wat je diep vanbinnen dwarszit, zoals willen dat alles perfect is.

o   Dus als ik me schuldig voel, is het net alsof ook mijn hart een beetje moppert als een knorrige kabouter! Maar eigenlijk is mijn gevoelige plekje dat ik perfect wil zijn.

Mooi uitgelegd kabouter! Dus wat je opmerkt in iemand anders, zegt iets van jezelf. Had je ook een zin gevraagd aan de spiegel?

o   Jazeker. De spiegel antwoordde: 

“Zeg 5 minuten achter elkaar: “Fouten zijn kansen om te leren.”

Die zin voelt zó goed. Ik voel me een stuk fijner nu.

Als jij jezelf minder vaak de schuld van iets geeft, is je gevoelige plekje weg en zal er niemand meer op hoeven te drukken.

o   En als er toch iemand komt die zegt dat het mijn schuld is, laat ik het gewoon bij die ander, want het is niet van mij.

Wat mooi Evi. Het zijn de eerste stappen naar wereldvrede, lijkt mij.

Ik heb ineens een goed idee; zullen we allemaal een kort verhaaltje schijven over wat je voelde tijdens de innerlijk reis? Je mag het morgen voorlezen, maar het hoeft niet per se hoor. Als je het geheim wil houden voor jezelf is dat ook helemaal oké. Of je mag ook een tekening maken van wat je in de spiegel zag. Kom, nu allemaal de jassen aan en naar het speelplein en dan praten we straks verder over emoties.